استقامت در راه خدا

از شیطان رانده شده به خدا پناه می برم

بنام خدا بخشنده مهربان

 سوره فصلت آیه ۳۰

إِنَّ الَّذینَ قالوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ استَقاموا تَتَنَزَّلُ عَلَیهِمُ المَلائِکَةُ أَلّا تَخافوا وَلا تَحزَنوا وَأَبشِروا بِالجَنَّةِ الَّتی کُنتُم توعَدونَ﴿۳۰﴾

به یقین کسانی که گفتند: «پروردگار ما خدای یگانه است!» سپس در این راه استقامت کردند، فرشتگان بر آنان نازل می‌شوند که: «نترسید و غمگین مباشید، و بشارت باد بر شما به آن بهشتی که به شما وعده داده شده است!

هر فردی در طول زندگیش باید موقعیت و جبهه خودش را در مورد خدا مشخص کند. کسانی که خدا را بدون هزینه میخواهند، وارد بهشت نخواهند شد و مثل این است که خدا را نخواسته باشند. آدمی باید با جان و مال و موقعیت و مقام خودش و حتی خاطران نوستالژیک  در راه خدا تلاش و کوشش کند و در عقیده خداپرستی پایدار و استقامت کند. شما نمی توانید از یک طرف ادعای خداپرستی کنید و از طرف دیگر نسبت به تعدادی از هموطنان خویش که پیامبر و امامان را در حد خدا بالا میبرند، بی تفاوت باشید. ابراهیم نمونه کامل یک فرد یکتاپرست بود که خانواده و پدر خویش را بخاطر خدا ترک کرد. خاطرات نوستالژیک مهمترین عامل عدم ترک سنتهای مخالف با خداپرستی است. کسانی هستند که میگویند ما  میدانیم که نباید کسی را با خدا خواند و نباید برای غیر خدا نذر کرد ولی ما از بچگی اینجوری بزرگ شده ایم و با این فرهنگ انس گرفته ایم و خاطرات نوستالژیک مان را نمی توانیم فراموش کنیم. باید بدانیم که بهشت براحتی بدست نمی آید. آدمی باید با تمام چیزهایی که دارد در راه خدا تلاش و کوشش کند. آدمی باید چیزهایی را از دست دهد تا بتواند چیزهایی را بدست آورد. این آزمایش دنیاست که اینجوری طراحی شده است. اینکه نزدیکان شما خداپرستی را با شرک مخلوط کرده اند و شما بخاطر تعصب نسبت به سنتهای فرهنگی، نصیحتشان نکنید، به معنای عدم تعیین تکلیف نفس خویش نسبت به خداست و بهشتی در کار نخواهد بود. قبل از اینکه دیر شود ، موقعیت خود را نسبت به خدا مشخص کنید و نسبت به آن استقامت کنید حتی اگر به ضررتان تمام شود. البته این جور ضررها، در اصل ضرر نیست، بلکه سود است به نسبت چندین برابر که از طرف خدای عالمیان دریافت خواهید کرد.

به سوی خدا بگریزید

از شیطان رانده شده به خدا پناه میبرم

بنام خدا بخشنده مهربان

یکی از آیات قرآن لفظ لطیفی را بکار می برد (فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ) . در این آیه آمده است :پس به سوی خدا بگریزید. بکارگیری چنین لفظی نکته ظریفی را در خود دارد و آن اینکه آنقدر جذب کننده ها و زینتهای دنیوی سر راه انسان در مسیر زندگی قرار دارد که در این آیه، خدای لطیف لفظ فرار به سوی خدا را بکار می برد. یعنی باید فرار کرد تا جذب زینتهای دنیوی نشوید و فریب نخورید. آدمی که در یک مسیر فرار میکند، فرصت دقت در زینتهای دنیوی پیدا نمی کند و کمتر جذب خواهد شد. زندگی این دنیا دقیقا مثل چندین ساعت زندگی جهان آخرته. واقعا برای چند ساعت زندگی فانی ، چرا ما خودمان را باید برای همیشه بدبخت کنیم.

فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿۵۰﴾

پس به سوى خدا بگریزید که من شما را از طرف او بیم‏ دهنده‏ اى آشکارم (۵۰)

وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿۵۱﴾

و با خدا معبودى دیگر قرار مدهید که من از جانب او هشداردهنده‏ اى آشکارم (۵۱)

فرض کنید که فردی به شما پیشنهاد دیدن فیلمی را میدهد.  این فیلم طبق خواسته و میل شما تهیه میشود.  اما آن فرد در عوض نمایش فیلم، تمام زندگی شما را می گیرد.  آیا یک فیلم یک ساعته ارزش از دست دادن تمام زندگی را دارد؟ فردی که چنین پیشنهادی را به شما می دهد، شیطان است. شیطان در عوض نمایش چند توهم و خوشی ناچیز، زندگی جاودان در بهشت را از شما می گیرد. ما تا این حد اشتباه می کنیم! کسی که اینقدر زود فریب میخورد و اینقدر غلط قضاوت میکند ، باید سریع به سوی خدا بگریزد تا نجات یابد.

 وَیَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ یُقْسِمُ الْمُجْرِمُونَ مَا لَبِثُوا غَیْرَ سَاعَةٍ کَذَلِکَ کَانُوا یُؤْفَکُونَ ﴿۵۵﴾

 [30:55]   در آن روز هنگامی که آن ساعت فرا رسد، مجرمان قسم خواهند خورد که (در این دنیا) فقط یک ساعت بودند. آنها تا این حد اشتباه می ‌کردند.

یوسف گفت که زندان برای من بهتر است از زندگی در محیطی که به گناه فراخوانده میشوید. این نشان میدهد که گناهکار در زنجیر است و خودش خبر ندارد. گناهکار زجر میکشد و فقط فکر میکند لذت میبرد!

خدا را دوست داشته باشید

اعوذ بالله من الشیطن الرجیم

بنام خدا بخشنده مهربان

یک مسلمان واقعی فقط خدا را پرستش و نیایش می کند و در راه او تلاش و کوشش می کند. برای اصلاح یک جامعه نیازی به توپ و تفنگ و خمپاره نیست. هرکسی در هر مسئولیتی ، درست کارش را انجام دهد، آن جامعه رو به خوشبختی و آرامش خواهد رفت. بدون آرامش قلب نمی توان یک جامعه را ساخت.

الا بذکر الله تطمئن القلوب (آگاه باشید که تنها با ذکر خدا ، قلبها آرام می گیرد)

باید در طول روز هر صحنه ای که میبینیم، به خدا مربوطش کنیم. نشانه ها و آیات را تایید و از خدا سپاسگزاری کنیم و خدا را عمیقا بخاطر این نشانه ها دوست داشته باشیم. خدا از رگ گردن به ما نزدیکتر است ، همیشه و هرلحظه ما را می بیند و ما را نظاره می کند. اگر از خدا تشکر کنی و همیشه او را ذکر کنید و در هر حادثه و جریانی او را بیاد آورید، او می بیند و جواب میدهد. خدا این شکر گزاریها را فراموش نمی کند و بوقت خودش پاداش آن را به شما می دهد. نمازهای روزانه برای یادآوری خداست تا که ارتباطمان را با او از دست ندهیم. انجام کارهای خیری که خدا بهش دستور داده است، یک نوع یادآوری خداست که لذت آن هیچوقت از بین نمی رود و شما را از یاد غیر خدا بی نیاز می کند. ذکر مدام خدا در همه لحظات چراغهای راهنمای ما هستند در زندگی. کسی اگر اینکار را نکرد و غیر خدا را ذکر کرد، بداند که این نشانه دوری او از خداست. همه کارها تحت کنترل خداست. ما باید ایمان داشته باشیم که همه چیز تحت کنترل خدا انجام می گیرد و اصلا این جهان برای این ساخته شده است که ما بخواهیم و خدا جواب دهد. پس اطمینان داشته باشید که خدا هر درخواستی را جواب می دهد. از خدای تنها درخواست کنید تا جوابتان دهد.

این جواب دادنها، عشق خدا را چنان در قلب شما شعله ور می کند که هیچوقت نمی توانید دنبال غیر خدا بروید. اما کسانی که غیر خدا را شفیع میگیرند ، دلبسته غیر خدا خواهند شد و در قلب خویش یک الهه درست میکنند و این دقیقا معنای شرک است.

 لذت عشق و محبت به خدا بسیار با لذت محبت به غیر خدا متفاوت است. بسیار بسیار متفاوت است. مثل سرعت نور و سرعت لاک پشت. تا کسی آزمایشش نکنه، درکش نخواهد کرد. با حرف نمیتوان توضیح داد. خودتان عملا آزمایش کنید. به قوانین جهان و موجودات و خالق آن یعنی خدا دقت کنید. به عنوان مثال تعداد مورچه ها بسیار بیشتر از انسانهاست. ما از نظر تعداد بسیار کمتر از موجودات دیگر هستیم. خدا رزق و روزی آنها و ما را می دهد. آیا خدا برای ما کافی نیست. خدا همیشه و هر جا با ماست. ما اصلا نمی توانیم از خدا دور شویم ، او از رگ گردن به ما نزدیکتر است، او حتی از خود ما به ما نزدیکتر است. بلکه فقط میتوانیم به او بی توجهی کنیم و از دستش دهیم و نسبت به آن خالق زیبا و یکتا کفر ورزیم. آیا حیف نیست که نسبت به خالق خویش اینقدر بی توجه باشیم و توجهات او را از دست دهیم! شفیع و واسطه گرفتن یکی از مهمترین روشهاست که به خدا بی توجهی کنیم.

سعی کنید هیچ غیر خدایی قلب شما را تسخیر نکند و الا جای خدا را در قلب شما می گیرد. اگر غیر خدا در قلب شما لانه کند، دیگر قلبتان را از دست می دهید و در زندگی آرامش نخواهید داشت.

شرک فساد می آورد

از شر شیطان رانده شده به خدا پناه می برم

بنام خدا بخشنده مهربان

خدا برای هیچ کس دو قلب قرار نداده است. هیچ کس نمی‌تواند دوقلب داشته باشد . مثلا آدمی نمیتواند نسبت به تعدادی از مردم کینه به خرج دهد و به آنها توهین کند ولی نسبت به دیگران مهربان باشد. این دوگانگی حتی میتواند در سطح خانواده رخ دهد. مثلا آدمی نمیتواند نسبت به شوهر و یا زن خویش کینه داشته باشد ولی نسبت به دیگران خوب باشد. قطعا ترکشهای کینه به دیگران هم می‌رسد. ترکشهای ناشی از صفات شیطانی قطعا به عزیزان آن فرد هم خواهد رسید. نمیتواند هم از صفات شیطانی (کینه، خشم، عصبانیت، تهمت، غیبت و...) در زندگی بهره برد و هم از صفات خدایی (مهربانی، راستگویی، صداقت و ...). خدا برای هیچکس دو قلب یکی حاوی صفات شیطانی و دیگری حاوی صفات خدایی قرار نداده است.

از یک طرف برای خدا شریک قائل شوید و از طرف دیگر او را به عنوان خالق آسمانها و زمین قبول داشته باشید. این دوگانگی و نفاق بدترین صفت یک انسان است و قطعا ترکش آن جامعه را به فساد خواهد کشاند. به همین خاطر مهمترین نتیجه شرک، گسترش فساد در سطح خانواده و جامعه ست. ترکشی که از وجود شرک رخ میدهد، فساد را در سطح جامعه گسترش میدهد. به همین خاطر وجود فساد در یک جامعه نشان از وجود شرک در آن جامعه ست.