دشمن اصلی آدمها شیاطین هستند

بنام خدا

بعضی از مسلمانان فکر می کنند که دشمن اصلی آنها امریکا و اسرائیل است. در حالی که واقعیت اینطور نیست. دشمن اصلی آنها شیاطین هستند. شیطان است که آنان را وادار کرده که از کتب حدیث و سنت پیروی کنند. همین علت باعث انحراف و عقب ماندگی آنها شده است. شیطان است که آنها را به پرستش مقدسین عادت داده است. دشمن اصلی انسانها که هیچوقت هم تمامی ندارد، شیاطین هستند. تنها چیزی که خدا در قرآن به عنوان دشمن ثابت و همیشگی معرفی نموده است، همان شیطان است.

انسان چقدر ضعیف است!

 بنام خدا

چند روز پیش بچه ام مریض بود. پیش پزشک بردم. یبوست داشت. پزشک گفت که باید آب بیشتر بنوشد. اما بچه به حرف ما گوش نمی کند و آب زیاد نمی نوشد، به همین خاطر مشکلات زیادی برایش پیش آمد.

در آنموقع که بچه ام را درمانگاه بردم، پیش خودم فکر کردم که ما انسانها چقدر ضعیفیم! اگر دو روز یبوست داشته باشی و نتوانی به دستشویی بروی، زندگی برایمان جهنم می شود. چطوری میتوان یک انسان را در کنار خدا قرار داد ، در حالیکه آن انسان اگر فقط سه روز دستشویی نرود، تمام بدنش سست میشود. چطوری می توان به خود جرات داد که یک انسان را به جای خدا خواند، در حالیکه آن انسان کاملا نیازمند خداست. اکثر مقدسین بعد از مرگشان بزرگ می شوند. امام حسین زمانی که زنده بود، در حادثه کربلا تنها گذاشته شد و کسی کمکش نکرد ولی بعد از مرگ مردم از او تقاضای شفای بچه می کنند. فقط چند لحظه تصور کنید که شما در زمان حسین بن علی بودید. در آن زمان حسین بن علی مثل همه انسانهای دیگر نماز به جا می آورد و غذا می خورد. حسین بن علی مثل انسانهای دیگر مریض می شد و هزاران نیاز دیگر. او حتی نمی توانست بچه خودش را شفا دهد. حالا چطوری بعد از مرگش می تواند نیازهای میلیونها نفر دیگر را برآورده کند. متاسفانه شیطان همه را فریب داده است. 

خدا باید بهترین خاطره شما باشد

بنام خدا

خدا باید بهترین خاطره شما باشد

خدا را آنقدر زیاد یاد کنید که یک خاطره خوب برای شما باشد. بعضی از مردم وقتی پدران و رسم و رسومات گذشته خویش را یاد می کنند، به نیکی و حسرت از آن یاد می کنند. مثلا می گویند که پدران ما چقدر خوب بوده اند. می گویند که تمدن ما در گذشته چقدر پیشرفته بوده است! آنان از گذشتگان و قبیله و قوم گذشته خویش تقدیر و تمجید می کنند. اما همین مردم هیچوقت به این اندازه از خدا به نیکی یاد نمی کنند. بعضی  از مردم وقتی از خدا یاد می کنند که زلزله و یا اتفاق بدی برای آنها پیش آید. در این حالت اتفاق بد را به خدا نسبت می دهند. ای کاش مردم خدا را هم به اندازه پدران و تمدن گذشته خویش تقدیر و تمجید می کردند.

[2:200] هنگامی که مناسک را به جا می ‌آورید، پیوسته خدا را یاد کنید. همان طور که پدر و مادر خود را یاد می کنید، یا حتی بهتر. بعضی از مردم می ‌گویند: "پروردگار ما، در این دنیا به ما بده،" در حالی که آنها هیچ سهمی در آخرت ندارند.

مردگان صدای ما را نمی شنوند

به نام خدا

مردگان صدای ما را نمی شنوند و از احوال زندگان بی خبرند. با این اوصاف، با مردگان راز و نیاز کردن کاملا بی نتیجه است. همانطور که زمان زنده بودنشان کاری از دست آنان بر نمی آمد ، زمانی که مردند به مراتب بی اراده تر می شوند و واقعا هیچ کاری از دست آنان بر نمی آید. عده ای از مردم با مقدسین خویش راز و نیاز می کنند، به این امید که مایه تقرب آنان به خدا شود. غافل از اینکه مردگان نمی توانند مایه تقرب به خدا باشند. بهترین دلیل عقلی برای این که مردگان قادر به انجام این کار نیستند این است که مردم به مقدسین خویش بلافاصله بعد از مرگ آنان قدرتهای ماوراء الطبیعه نسبت می دهند. در حالی آن افراد در زمان زنده بودنشان قادر به این کار نبوده اند. نه محمد و نه علی و حسین هیچوقت در زمان زنده بودنشان قادر به شفای بچه ها نبوده اند و هیچوقت هم برای انجام آن اعلام آمادگی نکرده اند. با این اوصاف این افراد چرا باید بعد از مردن چنین معجزه ای پیدا کنند و صاحب چنین صفتی شوند؟ ایا این چیزی جز حیله و فریب شیطان است. آیا غیر از این است که شیطان ایده های خود را در قالب مردگان و افراد خوب که مرده اند به مردم قالب می کند؟! طلب کمک از غیر خدا به بهانه شفاعت و وسیله گرفتن بهترین حربه در طول تمام تاریخ برای گمراه کردن مردم بوده است. شیطان به این طریق میلیاردها انسان را در طول تاریخ گمراه نموده است. آیا زمان آن نرسیده است که از خواب غفلت بیدار شویم و به خود آییم. علی و حسین از صدا زدنهای مردم کاملا بی خبرند.

[46:5] وَمَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ یَدْعُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ مَنْ لَا یَسْتَجِیبُ لَهُ إِلَى یَوْمِ الْقِیَمَةِ وَهُمْ عَنْ دُعَائِهِمْ غَفِلُونَ

[46:5] کیست گمراه تر از آنان که معبودانی را در کنار خدا می خوانند که آنها تا روز رستاخیز نتوانند پاسخشان دهند، و آنان از عبادات آنها به کلی بی خبرند؟

چرا باید از کسی طلب کمک کرد که صدای شما را نمی شنود؟ چه لذتی دارد!؟

خدا از رگ گردن به ما نزدیکتر است. شاید باور نکنید، خدا حتی از خود ما به نفس ما نزدیک ترو آگاه تر است.

[8:24] یَأیُّهَا الَّذِینَ ءامَنُوا اسْتَجِیبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُمْ لِمَا یُحْیِیکُمْ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ

[8:24] ای کسانی که ایمان آورده اید، دعوت خدا و رسول را پاسخ دهید، هنگامی که شما را به سوی چیزی فرا می خواند که به شما زندگی می بخشد. این را بدانید که خدا از قلب شما به شما نزدیک تر است، و اینکه نزد او احضار خواهید شد.

 وقتی که نزدیک دو میلیون نفر از مردم در شهر اهواز برای زیارت یک ضریح  بیرون می آیند. آیا کسی از خود نمی پرسد که امام حسین مرده است و صدای آنها را نمی شنود! و نمی تواند نیازهای آنان را برآورده کند. صددرصد مردمی که به زیارت آن ضریح رفته بودند برای جلب منفعت و یا دفع ضرر و یا تقرب به خدا رفته بودند؛ از این سه حالت خارج نیست. اتفاقا آب شرب شهر اهواز در آن موقع کاملا آلوده بوده است. پس چرا امام حسین نتوانست مشکل اصلی دو میلیون نفر را حل کند؟ دهها هزار نفر در کربلا نزدیک حرم زندگی می کنند و هزاران مشکل دارند. چرا مشکل آنان حل نمی شود؟  آیا غیر از این است که فقط خدا قادر به حل مشکل مردم است. زمانی که ضریح از قم راه افتاد، من به یکی از دوستام گفتم که این ضریح دقیقا نوزده روز در ایران خواهد بود و همین طور هم شد. این نشانه ای بود از طرف خدا برای خودم. نوزده مضرب مشترک قرآن هم هست. از روز پنجم آذر تا بیست و چهارم آذر.

دریاچه ارومیه دارد خشک می شود؛ ایا به جز خدا کسی قادر به نجات آن است. اگر مردم ایران به امام حسین ارادت خاص دارند ، چرا از امام حسین برای نحات دریاچه کمک نمی خواهند؟ و چرا امام حسین نمی تواند برای مردمی که ارادت خاص نسبت به او دارند،  چنین کار مهمی از خدا بخواهد؟

دوست عزیزی که این وبلاگ را می خوانی، لطفا همین سوالات را از خانواده ات و دوستهایت بپرس. ایا غیر از این است که تمام مشکلات به دست فقط خدا حل میشود. اگر مردم منطقه ارومیه خالصانه از خدا نجات دریاچه را طالب شوند، صددرصد خدا آن را نجات خواهد داد. این را مطمئن باشید. خدا خداست، هرکاری برای او ممکن است.

قلب انسان مثل یک لیوان است که اگر در آن روغن بریزی، دیگر نمی توانی در آن آب بریزی. قلبی که پر از محبت امام حسین است، دیگر نمی تواند خدا را در خود جای دهد. لیوانی که هم آب در آن باشد و هم روغن؛ هیچکدام قابل استفاده نیستند و دیگر چنین قلبی قابل استفاده نیست. خدا برای هیچ انسانی دو قلب قرار نداده است. کسی که تمام زندگیش شده امام حسین، دیگر خدا در قلب او جایی ندارد.

[2:165] با این حال، برخی از مردم معبودانی را همتای خدا قرار می دهند و به آنها چنان عشق می ورزند که گویی خدا هستند. کسانی که ایمان دارند بیش از هر کس، به خدا عشق می ورزند. اگر فقط ستمکاران می ‌توانستند خود را هنگام روبرو شدن با عذاب ببینند، آنگاه متوجه می شدند که تمام قدرت‌ها فقط متعلق به خداست و عذاب خدا هیبت‌انگیز است

متاسفانه خیلی از مردم اهمیت این مورد را درک نمی کنند. من نمی دانم که چطوری و با چه زبان و لحن اهمیت چنین موردی را بیان کنم. واقعا دیگر از بیان این موضوع خسته شده ام. به انواع و اقسام مختلف و بوسیله انواع مثالها می خواهم که اهمیت این موضوع را در این وبلاگ بیان کنم. حتی در جاهای مختلف برای توجه افراد به اهمیت موضوع خواهش کرده ام، اما بسیار کم نتیجه گرفته ام.  البته خدا از کسی خواهش نمی کند که یکتاپرست شود. زیرا خدا خودش می داند که چکار می کند و او افراد بهشتی را قبلا انتخاب کرده است. و مکروا و مکر الله و الله خیر الماکرین.

حدیث و سنت سردر گم کننده است

به نام خدا

درصد رشد مصرف مشروبات الکلی سالانه در کشورهای اسلامی نزدیک 70 درصد است. در حالی که درصد جهانی آن 30 درصد است. این آمار وحشتناک است. آیا این همان اسلامی است که خدای قادر متعال صراحتا و بدون پرده در آن فرموده است که مشروبات الکلی حرام است. چیزی که جلب توجه می کند این است که چرا مردم به دستورات خدا در قرآن بی توجه اند. کسانی که مشروب مینوشند در حین نوشیدن از خوبی هم حرف می زنند! پس چرا نسبت به دستورات خدا بی توجه اند. از دید من کسی که نسبت به خدا بی توجه باشد، سایر حرفهای دیگرش هم کشک است. این را جدی می گویم. کسی که قدر و حرمت خدا را ارج ننهد، نمی تواند به هیچ اصولی پایبند باشد. گسترش حدیث و سنت در میان مسلمانان باعث شده است که دستورات غیرلازم در کنارقرآن گسترش یابد. قرآن خیلی جدی میفرماید که مشروبات الکلی حرام است. اما حدیث و سنت میگوید که از سمت چپ وارد دستشویی شوید. این دو تا دستور را وقتی در کنار هم قرار دهید، خودبخود دستور اولی اهمیت خویش را از دست خواهد داد. زیرا هر بچه ای هم میفهمد که دستور دومی بی اهمیت و بچگانه است. دستورات موجود در حدیث و سنت باعث شده است که دستورات قرآن اهمیت و تاثیر خودش را از دست دهد. فرض کنید یکی به شما می گوید که من دو تا دستور به شما می دهم که باید هر دو را رعایت کنید. یکی اینکه دزدی نکنید و یکی دیگر اینکه نباید ایستاده آب بنوشید. در اینجا دستور اولی بسیار مهم و خط قرمز است. اما دستور دومی نه تنها مهم نیست بلکه غلط هم هست. قرآن و سنت هم همینطور هستند. دستورات قرآن بسیار مهم و حیاتی هستند. اما دستورات سنت بی اهمیت و در خیلی از موراد غلط هم هستند. زیرا قرآن از طرف خداست و اما حدیث و سنت از طرف خدا نیست. خدا ما را آفریده است و می داند که نفس ما به چه دستوراتی نیاز دارند. خدا دستور اضافی نمی دهد. خدا ما را با دستورات اضافی سردر گم نمی کند. خدا می توانست کتاب قرآن را در دو جلد نازل کند. او  خداست کلمه کم نمی آورد. اما او این کار را نکرد زیرا او می داند که همین مقدار برای ما کافی است.

تنها خدا

به نام خدا

 چند روز پیش در یکی از شبکه های سیما ، یکی از مقامات ایرانی در جلسه افتتاح یک پروژه جلسه را با جمله "با نام خدا ، رهبری و رئیس جمهور" شروع کرد. خیلی از افراد به این جمله اعتراض کردند و آن را شرک نامیدند. حتی بعضی از روزنامه ها هم این جمله را نکوهش کردند. باید از آنها پرسید که چرا گفتن چنین جمله ای را نادرست می دانند؟ آیا به خاطر قراردادن نامهای دیگر در کنار نام خدا؟ حتی روزنامه های تحت نفوذ حاکمیت، زشتی چنین جمله ای را تشخیص دادند. اما بیایید برگردیم به سراغ حوادث مشابه این که کسی هم تا بحال اعتراض نکرده است. مثلا خود رئیس جمهور درمراسم افتتاح خیلی از پروژه ها ، آن را با عبارت "با نام و یاد امام زمان" آغاز می کند و خیلی از مقامات دیگر هم همین کار را می کنند. باید توجه کنید که کل قرآن با نام و یاد خدا شروع میشود. اما باید پرسید که چرا چنین افرادی جملات خویش را با نام و یاد غیر خدا یاد می کنند؟ ریشه چنین عملی از کجا نشات می گیرد؟ ریشه این عمل از همانجایی نشات می گیرد که مسلمانان نام غیر خدا را وارد نماز و اذکار روزانه کردند. "غیر خدا" شامل تمام افراد میشود. یک زمانی با یکی بحث می کردیم که چرا نباید نام کسی را در کنار خدا ذکر کرد. او برای من آیه اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولوالامر منکم را مثال زد. او در جواب گفت که پس چرا خدا خودش بعد از نام خود اسامی رسول و اولوالامر را ذکر نموده است. من آن موقع هر دلیلی که بلد بودم ذکر کردم تا که او را متوجه کردار زشتش کنم، اما متاسفانه او قادر به درک این مورد نبود. ممکن است که او این مقاله را مطالعه کند. من او را دعوت می کنم به تفکر و تدبر در مورد این مساله. آیا گفته این مقام سیاسی کشور که بعد از نام خدا نامهای افراد دیگری را ذکر می کند هم درست است؟

[39:45] هنگامی که فقط نام خدا برده شود، قلب های کسانی که به آخرت ایمان ندارند، با بیزاری می گیرد. اما هنگامی که نام دیگران در کنار او برده شود، راضی می شوند.

خدا در آیه اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولوالامر منکم گفته است که اطاعت کنید ، او نفرموده است که با نام و یاد خدا و رسول. در این آیه فقط اطاعت از خدا مطلق است. سایر اطاعتها مشروط است. مشروط است به زمان و مکان و اعمال خاصی. هیچوقت اطاعت از غیر خدا مطلق نیست. در مورد اولوالامر (صاحبان امر = کسانی که وظیفه ای در قبال ملت برعهده آنان است) اطاعت هم کاملا مشروط به مکان و زمان است. در واقع اطاعت در قبال چیزی که برعهده اولوالامر است مد نظر است. فرض کنید رئیس یک قبیله وظیفه دارد که از افراد قبیله نگهداری کند، در رابطه با این وظیفه افراد موظفند که در جهت به انجام رساندن آن وظیفه که برعهده اولوالامر است کوشا و تحت یک فرمان باشند. این یعنی اطاعت از اولوالامر. در واقع اطاعت از غیر خدا به هیچ وجه مطلق نیست. فقط و فقط اطاعت از خدا مطلق است. اما اگر کسی در مسند ریاست خود را صاحب جان و مال و (دین) مردم زیردستش بداند؛ بدون شک و گمان کفر مطلق است. اطاعت از اولوالامر فقط در شرایطی درست است که اولوالامر طبق وظیفه خویش (که فقط مربوط به امور دنیوی است مثل فراهم کردن شرایط راحت زندگی برای زیردستان و در این مورد اولوالامر مثل سایر افراد جامعه است و مثل آنان دستمزد معین و مشخصی می گیرد) که محدود و مشخص است عمل کند.  

شک در خدا

به نام خدا

انسان در حین مشکلات به خدا فکر می کند و از خدا تقاضای کمک می کند و از او توقع کمک دارد. خدا او را کمک می کند و مشکلات را از سر راه بر می دارد. خدا دعاهای خالصانه را بدون استثنا جواب می دهد. اما بعد از مدتی یک تفکر شیطانی سراغ فرد می رود. فرد در این حالت دچار شک می شود که آیا واقعا خدا در آن مشکل کمکش کرد یا قوانین طبیعت کمکش کرد؟ او از خودش می پرسد که آیا خدا در آن مشکل کمکش کرد یا اینکه اتفاقی توسط عوامل طبیعت حل شد؟ بچه ها وقتی بزرگ میشوند فکر می کنند که پدر و مادرشان وظیفه داشته اند که بزرگشان کنند . آنها کمتر از زحمات پدر و مادر تشکر می کنند. آنها فکر می کنند که پدر و مادرشان مثل سایر والدین وظایف طبیعی و عادی خویش را انجام داده اند. این خصوصیت همان خاصیت ناشکری و کفر است که در سایز بزرگتر نسبت به خدا انجام می پذیرد.

یکی زمانی در ته دلش از خدا خانه و ماشین می خواهد، خدا به او می دهد. اما بعد که صاحب ماشین و خانه شد، این فکر در وجود او رخنه می کند که او هم مثل سایر مردم از طریق تلاش خود صاحب خانه شده است. این همان خودخواهی است که شیطان به انسانها وسوسه می کند.  این نوع خودخواهی باعث میشود که انسان همه چیز را نهایتا از آن خود بداند. انسان خیلی زود از یاد می برد که یک زمانی صاحب خانه و ماشین نبود و او در ته دلش از خدا این دو را طلب می کرد. این نوع خودخواهی مقدمه کفر و ناسپاسی است. گاهی این نوع ناسپاسی ها آنقدر ادامه می یابد که فرد کافر میشود بدون اینکه خود بداند. این خودخواهی باعث فراموشی خدا میشود. با این حال خدا چنین فردی را از نعمتهایش محروم نمی کند. او به این فرد بارها و بارها کمک می کند تا که شاید فرد به طرف خدا برگردد. خدا این است، خدا بسیار صبور و بخشنده است. کمکهای خدا به ما نادیدنی است. درک آن شعور و تدبر می خواهد. کسی می تواند آن را درک کند که محبت خدا در دلش بیشترین باشد. خدا انسانهای ناسپاس و کافر را به بهشت نمی برد زیرا آنها با توجه به شرایطی که برای خود بوجود آورده اند، نمی توانند وارد بهشت شوند و آنها نمی توانند در بهشت زندگی کنند.

روز آخرت

 بنام خدا

ایمان آوردن به روز آخرت به چه معناست؟ خیلی از مردم فکرمی کنند که به روز آخرت ایمان دارند. آنها می دانند که روز آخرتی وجود خواهد داشت . اما از نظر قرآن تعداد بسیار کمی از مردم جهان به روز آخرت ایمان دارند. از نظر قرآن تعداد کمی از مردم واقعا روز قضاوت را قبول دارند. از نظر قرآن آخرین کتاب آسمانی ، کسی که روز آخرت را بر این دنیا ترجیح ندهد ، یعنی اینکه به روز آخرت ایمان ندارد. خیلی از مردم ظاهرا روز آخرت را قبول دارند ولی در واقع به آن ایمان ندارند.  کسی که این دنیای فانی را بر جهان آخرت ترجیح دهد ، یعنی اینکه به روز آخرت ایمان ندارد.

[16:97] هر کس اعمال پرهیزکارانه انجام دهد، چه مذکر و چه مؤنث، در حالی که ایمان داشته باشد، ما مطمئناً زندگی سعادتمندانه ای در این دنیا به او خواهیم داد و (در روز قضاوت) به خاطر اعمال پرهیزکارانه شان مطمئناً پاداش آنها را کامل خواهیم پرداخت.

کسی که به روز آخرت ایمان دارد، باید روز آخرت را بر این جهان ترجیح و برتری دهد. . اگر لازم باشد باید همه چیزش را برای آن روز بدهد، حتی جانش را. باید برای آن روز کار کند ، بطوریکه زندگی این جهان را به آن جهان متصل کند. باید برای ملاقات با پروردگار تلاش کند. طوریکه انگار فردا روز قیامت است.

 [27:4] کسانی که به آخرت ایمان ندارند، ما اعمالشان را در نظرشان زیبا جلوه می ‌دهیم. بنابراین، آنها کورکورانه ادامه می ‌دهند.

چهارده حرف مقطعه

بنام خدا

همه میدانیم که حروف مقطعه 14 حرف است که عبارتند از حروف زیر:

ا ل م ص ر ک ه ی ع ط س ح ق ن

حال به رابطه زیر که خارق العاده و حیرت انگیز است نگاه کنید:

دقیقا به تعداد 114 آیه در کل قرآن وجود دارد که تمام 14 حرف مقطعه در آن آیات وجود دارد. به طور مثال آیه 2:19 دارای تمام چهارده حرف مقطعه است.(حروف مقطعه با حروف قرمز مشخص شده اند)

[2:19] أو کصیب من السماء فیه ظلمت ورعد وبرق یجعلون أصبعهم فی ءاذانهم من الصوعق حذر الموت والله محیط بالکفرین

114 تعداد سوره های قرآن هم هست و همچنین 114 یعنی 19*6

سبحان الله!

کجایند افرادی که معجزه ریاضی قرآن را بازی ریاضی میگویند!

خواهر و برادر ، اگر رابطه بالا برای شما جالب نیست ، باید در فرقه مادرزادی نگرشی دوباره انجام دهید، شاید فکر و ذهن شما مشغول بازی با تعصبات فرقه ای و قومی  است. پذیرش نشانه های خدا نشانه تسلیم خدا بودن است.اگر تسلیم آیات خدا نباشید مثل این است که خود را فریب دهید و  مرتبا از خدا دور شوید. واقعا باید متاسف بود برای مسلمانی که از رابطه بالا در کتاب خویش خبردار شود و از شنیدن آن خوشحال نشود!

غیر از تعصب فرقه ای و قومی (از ترس زیر سوال رفتن تعصبات فرقه مادرزادی) چه عامل دیگری میتواند باعث رد آیات قرآن شود؟

لیست آن 114 آیه:

=================

[2:19], [2:61], [2:140], [2:187], [2:213], [2:217],[2:220], [2:228], [2:237], [2:260], [2:275], [2:282], [2:285], [2:286], [3:93], [3:120], [3:154], [4:4],

[4:34], [4:43], [4:46], [4:47], [4:69], [4:90], [4:92], [4:102], [4:129], [5:2], [5:3], [5:5], [5:6], [5:13], [5:33], [5:53], [5:75], [5:89], [5:95], [5:96], [5:110], [6:71], [6:119], [6:139], [6:151], [6:152], [7:131], [7:160], [7:168], [8:1], [9:29], [9:34], [9:42], [9:71], [9:121], [10:4], [10:24], [10:27], [10:93], [11:81], [11:88], [12:9], [12:36], [12:51], [12:80], [12:101], [13:4], [13:31], [13:41], [14:22], [16:76], [17:33], [18:18], [18:28], [18:45], [18:63], [20:71], [20:130], [20:132], [20:135], [22:11], [22:19], [22:54], [23:27], [24:31], [24:41], [24:56], [24:58], [24:61], [26:49], [27:59], [28:10], [28:19], [28:23], [28:38], [28:82], [30:48], [33:71], [35:11], [38:22], [38:24], [39:6], [40:64], [40:78], [42:52], [46:30], [47:15], [47:32], [48:29], [49:7], [57:25], [58:4], [61:14], [65:1], [72:28], [73:20]

=================

رحمت خدا را از دست ندهید

دیشب در تلویزیون شبکه جام جم یک فیلم دیدم که در آن بازیگران فارسی حرف می زدند اما به صورت زیرنویس به انگلیسی ترجمه می کرد. یکی از بازیگران گفت "یا حسین". اما زیرنویس آن به انگلیسی نوشته بود "Oh God". سوالی که اینجا نمود پیدا می کند این است که چرا مترجم عبارت یا حسین را به "Oh God" ترجمه کرد؟ اگر "یا حسین" گفتن درست است پس چرا باید مخفی شود. حتی خود مترجم فیلم هم متوجه شده است که باید عبارت را به "یا خدا" ترجمه کند. ای کاش مردم ایران این مورد را متوجه می شدند. یکی از آرزوها و دعاهای من همین است. ای کاش مردم ایران به جای یا حسین و یا علی گفتن، یا خدا می گفتند. اگر مردم ایران این موارد را رعایت نکنند، دچار بدبختی بزرگی خواهند شد. زندگی همه مردم به هم خواهد ریخت. بعضی چیزها را نمی توان امتحان و آزمایش کرد. مثلا کسی نمیتواند ماده سمی روی خود آزمایش کند تا ببیند که آیا ماده سمی کشنده است یا نه؟ مورد تقاضای کمک از خدا و مقدسین هم همینطور است. این که می گویم یا حسین و یا علی گفتن ناشکری است نسبت به خدای یکتا، یک واقعیت است و عذاب خدا را به همراه دارد. آزمایشش نکنید، زیرا رحمت خدا را از دست خواهید داد.