حدیث و سنت سردر گم کننده است

به نام خدا

درصد رشد مصرف مشروبات الکلی سالانه در کشورهای اسلامی نزدیک 70 درصد است. در حالی که درصد جهانی آن 30 درصد است. این آمار وحشتناک است. آیا این همان اسلامی است که خدای قادر متعال صراحتا و بدون پرده در آن فرموده است که مشروبات الکلی حرام است. چیزی که جلب توجه می کند این است که چرا مردم به دستورات خدا در قرآن بی توجه اند. کسانی که مشروب مینوشند در حین نوشیدن از خوبی هم حرف می زنند! پس چرا نسبت به دستورات خدا بی توجه اند. از دید من کسی که نسبت به خدا بی توجه باشد، سایر حرفهای دیگرش هم کشک است. این را جدی می گویم. کسی که قدر و حرمت خدا را ارج ننهد، نمی تواند به هیچ اصولی پایبند باشد. گسترش حدیث و سنت در میان مسلمانان باعث شده است که دستورات غیرلازم در کنارقرآن گسترش یابد. قرآن خیلی جدی میفرماید که مشروبات الکلی حرام است. اما حدیث و سنت میگوید که از سمت چپ وارد دستشویی شوید. این دو تا دستور را وقتی در کنار هم قرار دهید، خودبخود دستور اولی اهمیت خویش را از دست خواهد داد. زیرا هر بچه ای هم میفهمد که دستور دومی بی اهمیت و بچگانه است. دستورات موجود در حدیث و سنت باعث شده است که دستورات قرآن اهمیت و تاثیر خودش را از دست دهد. فرض کنید یکی به شما می گوید که من دو تا دستور به شما می دهم که باید هر دو را رعایت کنید. یکی اینکه دزدی نکنید و یکی دیگر اینکه نباید ایستاده آب بنوشید. در اینجا دستور اولی بسیار مهم و خط قرمز است. اما دستور دومی نه تنها مهم نیست بلکه غلط هم هست. قرآن و سنت هم همینطور هستند. دستورات قرآن بسیار مهم و حیاتی هستند. اما دستورات سنت بی اهمیت و در خیلی از موراد غلط هم هستند. زیرا قرآن از طرف خداست و اما حدیث و سنت از طرف خدا نیست. خدا ما را آفریده است و می داند که نفس ما به چه دستوراتی نیاز دارند. خدا دستور اضافی نمی دهد. خدا ما را با دستورات اضافی سردر گم نمی کند. خدا می توانست کتاب قرآن را در دو جلد نازل کند. او  خداست کلمه کم نمی آورد. اما او این کار را نکرد زیرا او می داند که همین مقدار برای ما کافی است.