هموطنان عزیز تا دیر نشده است، به سوی خدا برگردید

از شیطان رانده شده بخدا پناه می برم

بنام خدا بخشنده مهربان

هموطنان عزیز تا دیر نشده است، به سوی خدا برگردید

هر وقت که به راه راست برگردید، دیر نیست.  همیشه راه توبه باز است. خدای مهربان انسانها را مختار آفریده است که دو راه توبه و کفر را انتخاب کنند. کسی که بجای توبه، به دروغ و مذهب پرستی و شرک پناه آورد، خدا او را وارد بهشت نخواهد کرد. واضح و روشن است که حدیث و سنت مهمترین عامل خراب کردن دین خدا هستند. در قرن چهارده هجری، ملل مسلمان باید متوجه شوند، که هر آنچه که سرشان میاید، از حدیث و سنت است. حدیث و سنت کتاب پیامبر محمد نیستند و هیچ ارتباطی با او ندارند.

خدا هیچ امتی را بدون هشدار عذاب نخواهد کرد. حتی در زمان نوح ، قبل از عذاب اصلی، به مدت چندین روز متوالی باران می بارید و مردم در این مدت فرصت داشتند که روی پیام نوح فکر کنند و آن را جدی بگیرند و به سمت خدا برگردند.

همچنین خدا طریقه عذاب قوم عاد را اینچنین بیان می فرمایند:

سوره حاقه آیه 7:

سَخَّرَها عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیالٍ وَ ثَمانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُوماً فَتَرَی الْقَوْمَ فیها صَرْعی‏ کَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْلٍ خاوِیَةٍ

در این آیه خدا می فرماید:    این تندباد بنیان کن را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنها مسلّط ساخت.

خدای مهربان قبل از عذاب نهایی، هفت شب و هشت روز تندباد شدیدی را بر آنها مسلط ساخت، در این مدت مردم فرصت داشتند که پیام را جدی بگیرند و روی آن فکر کنند. ولی غافل از آنکه عذاب خدا آنها را محاصره کرده بود و تنها راه نجات توبه و انابه به درگاه خداست. پسر نوح فکر میکرد که با پناه بردن به کوه، میتواند نجات یابد. اما دیدیم که نجات نیافت.

خدای حکیم قادر توانا عذاب سختی را برای کسانی که از توبه سرباز می زنند، آماده کرده است. ویروس کووید نوزده ، هشداری است از طرف خدا به مردم ایران. این ویروس مقدمه عذاب اصلی است. اگر مردم ایران از خواب غفلت بیدار نشوند، عذاب اصلی بر آنها نازل خواهد شد. وجود عدد نوزده در اسم اصلی ویروس اتفاقی نیست و نشانه ای از نشانه های پروردگار است. این ویروس که به اسم کلی کرونا شناخته شده است، اما اسم اصلی آن کووید نوزده است.  نوزده معجزه ریاضی قرآن است. معجزه ای است برای قرن کامپیوتر. همچنین نشانه هایی که نوزده در آن نمایانگر است، مردم را فیلتر می کنند. همانطور که تعداد نگهبانان جهنم هم نوزده است. این تعداد فیلتر کننده مردم است. این ویروس که برای اولین بار از شهر مذهبی قم در ایران شروع شده است ، ثابت کرد که اعتقادات مبتنی بر حدس و گمان و حدیث و سنت ، باطل است و نمی تواند راهنمای مردم باشد. قم شهری بود که مکانهای مقدس زیادی در آن وجود دارد و مردم برای شفاعت و شفای بیماران به آن مراجعه می کردند. حدیث موجود است که سه درب از دربهای بهشت، از قم باز میشود و همچنین حدیث دیگر میگوید که در بلایا و مصیبتها به قم پناه ببرید. اما همه مردم مشاهده کردند که در این بیماری هیچ کاری از دست این اماکن مقدس و این شهر برنیامد. اینها اتفاقی نیست. بلکه این موارد هشداری است برای مردم تا که در اعتقادات خویش بازنگری انجام دهند و به سوی خدای عالمیان برگردند. فقط خدا شفا دهنده است و بس.

الَّذی خَلَقَنی‏ فَهُوَ یَهْدینِ78 وَ الَّذی هُوَ یُطْعِمُنی‏ وَ یَسْقینِ79وَ إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفینِ80وَ الَّذی یُمیتُنی‏ ثُمَّ یُحْیینِ81وَ الَّذی أَطْمَعُ أَنْ یَغْفِرَ لی‏ خَطیئَتی‏ یَوْمَ الدِّینِ82رَبِّ هَبْ لی‏ حُکْماً وَ أَلْحِقْنی‏ بِالصَّالِحینَ83

(78) او مرا آفریده و همو مرا به نعمت هاى این جهان و جهان دیگر هدایت مى کند،

(79) و اوست که به من خوراک و نوشیدنى مى دهد،

(80) و هنگامى که بیمار شوم تنها او مرا شفا مى دهد،

(81) و اوست آن که مرا مى میراند و سپس زنده ام مى کند،

(82) و آن که امید دارم در روز جزا گناهم را بر من ببخشاید.

(83) پروردگارا، دانش معارف دین و شناخت کردار درست را به من عطا کن و مرا به صالحان ملحق ساز.

شما میتوانید بعد از این اتفاقات دو نوع بینش داشته باشید:

بینش 1- فقط خدا شفا دهنده است و اماکن مقدس در قم و سایر شهرها شفا دهنده نیستند و بخاطر گناهان گذشته ام  از خدا طلب استغفار می کنم و دیگر از غیر خدا طلب بخشش و شفاعت و استغفار نمی کنم.دیگر دعاهایم را به فقط خدا ارائه می دهم.

بینش 2- اعتقادات قبلی من درست است و همچنان دعاهای خویش را بجای خدا  به اماکن مقدس و افراد مقدس ارائه می دهم  و این اتفاقات ربطی به اعتقادات من ندارد.

خدا انسانها را مختار آفریده است . آنها میتوانند راه خدا را انتخاب کنند و یا راه پیشینیان خود را. اما باید متوجه باشند که این فرصتها ، تکرار نخواهد شد. مردم باید در این فرصت چندین ماهه بخود آیند و روی اعتقادات خویش تفکر و تعمق کنند. این همان فرصتی هست که قبل از طوفان نوح و قبل از عذاب عاد به مردم داده میشد. باید توجه کرد که حدیث و سنت مردم را به قرون وسطی بر میگرداند. حتی ویدئوهایی در فضای مجازی پخش شده است که عده ای مردم را دعوت می کنند تا که اصول بهداشتی را مراعات نکنند و به اماکن مقدس پناه ببرند و در اجتماعات شرکت کنند!

 حدیث و سنت مردم را به قرون وسطی بر می گردانند. خدا فقط یک کتاب نازل کرده است و آن هم قرآن است. حدیث و سنت عامل عقب ماندگی و بدبختی مسلمین جهان است. حدیث و سنت باعث تضاد دین با علم شده است و همین مورد مردم را از دین گریزان می کند.

در این روزها عمیقا از خدا بخواهید که شما را ببخشد و شما را شفا دهد. فقط خدا شفا دهنده است و بس.  اگر به این اعتقاد راسخ برنگردید، عذاب خدا بر شما نازل خواهد شد. هیچ اتفاقی در جهان، تصادفی نیست. همه چیز تحت کنترل خداست. همه حوادث و جریانات تحت کنترل خداست. خدای مهربان از این جریانات کاملا مطلع است. او به انسانها فرصت می دهد تا که به درگاه او توبه کنند.

وَ ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصیبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أَیْدیکُمْ وَ یَعْفُوا عَنْ کَثیرٍ30وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزینَ فِی الْأَرْضِ وَ ما لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا نَصیرٍ31

 

(30) و هر بلا و مصیبتى به شما برسد به سبب گناهانى است که مرتکب شده اید، و خدا از بسیارى از گناهانتان درمى گذرد و شما را به سبب آنها گرفتار نمى سازد.

(31) و شما هرگز نمى توانید در زمین خدا را درمانده کنید و از دسترس او خارج شوید; پس ناگزیر در اثر گناهانتان بلاهایى را خواهید دید، و شما جز خدا سرپرستى ندارید که کارهایتان را تدبیر کند و یاورى ندارید که کمک کار شما باشد.

 فرهنگ توحیدی فقط نجات دهنده است

اعمال بت پرستی در تار و پود فرهنگ و زندگی اجتماعی ایرانیان تنیده شده است. اعمال غیر توحیدی، آنچنان در فرهنگ ایرانیان ریشه دوانده است که ترک آن، ایمان و عزم راسخ میخواهد. برای مثال، ورزشکاران ما "یاابوالفضل" میگویند بجای "یا الله".  درصورتی که تمام قدرت ورزشکاران را خدا به آنان عنایت فرموده است.  کلمات زیر بعضی از نوشته ها است که رانندهها روی اتومبیل یا کامیون هایشان مینویسند، که نشانه محبت عمیق آنان به بتهایشان است:

یا محمد

یا رسول الله

یا قمر بنی هاشم
یا ثامن الحجج
مدد یا مولا علی
یا فاطمه الزهرا
یا صاحب الزمان
یا ضامن آهو
یا امام الغریب
یا کریم اهل البیت

یا ابوالفضل

ما در نمازهای روزانه خود میگوییم (1:5):

[1:5] ایَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ

[1:5] تنها تو را مى پرستیم؛ تنها از تو یارى مى خواهیم.

آیه فوق به روشنی بما میگوید که تنها خدا در همه جا حاضر و ناظر است و میتواند بما کمک کند.  حتی پیامبر اسلام در زمان حیاتش هیچ قدرتی بر ایجاد نفع و ضرر به خودش نداشت (7:188) چه رسد به اینکه بتواند حاجات مردم را بعد از مرگ برآورده کند.  بنابراین ما باید همیشه "یا الله" بگوییم نه "یا ابوالفضل" ویا "یاعلی" و غیره.  خواندن (صدا زدن) یک نوع پرستش است زیرا وقتی میگوییم "یا علی مدد" یعنی تصور میکنیم که مانند خدا، علی درهمه جا حاضر و ناظر است و صدای ما را شنیده و میتواند به ما کمک کند (40:60). در روز دهها هزار نفر در سراسر کشور، علی را به مدد میخوانند؛ آیا علی میتواند صدای همه این افراد را بشنود و نیازهای آنان را درک کرده و برآورده کند؟ اگر در جواب این سوال گفته شود بله! ؛ یعنی او شریک خدا قرار داده شده است.

[7:188] قُلْ لَا أمْلِکُ لِنَفْسِى نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إلَّا مَا شَاء اللَّهُ وَلَوْ کُنتُ أعْلَمُ الْغَیْبَ لَاسْتَکْثَرْتُ مِنْ الْخَیْرِ وَمَا مَسَّنِى السُّوءُ إنْ أنَا إلَّا نَذِیرٌ وَبَشِیرٌ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ

[7:188]  بگو: "من هیچ قدرتى بر نفع و ضرر خود ندارم. فقط آنچه خدا بخواهد، براى من پیش مى آید. اگر از آینده خبر داشتم، به ثروت خود مى افزودم و هیچ آسیبى به من نمى رسید. من هشداردهنده اى بیش نیستم و حامل خبرهاى خوب براى آنان که ایمان دارند."

[40:60] وَقَالَ رَبُّکُمْ ادْعُونِى أَسْتَجِبْ لَکُمْ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِى سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ

[40:60] پروردگارتان میگوید: "از من درخواست کنید و من به شما پاسخ خواهم داد.مطمئنا، کسانی که برای پرستش من بسیار متکبر هستند، به اجبار وارد جهنم خواهند شد."

هیچیک از انبیاء خدا مانند موسی، عیسی، محمد، و سایر بندگان خدا مانند علی، حسن، حسین و غیره... در خلقت آسمانها و زمین مشارکت نکردند.  بنابراین آنها هیچ کنترلی بر رویدادهایی که در زمین اتفاق میافتد، ندارند. ازطرف دیگر، خدای متعال، آن یکتایی که همه چیز را کنترل میکند، تنها کسی است که بر رویدادها تاثیر میگذارد و میتواند در موقع سختی به ما کمک کند (63-27:59).

[27:59] قُلْ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَسَلَمٌ عَلَى عِبَادِهِ الَّذِینَ اصْطَفَى ءاللَّهُ خَیْرٌ أَمَّا یُشْرِکُونَ

[27:59] بگو: "ستایش خدا را و صلح بر بندگان برگزیده او. آیا خدا بهتر است یا آنچه بعضی از مردم شریک قرار میدهند؟"

[27:60] أَمَّنْ خَلَقَ السَّمَوَتِ وَالْأَرْضَ وَأَنزَلَ لَکُمْ مِنْ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنْبَتْنَا بِهِ حَدَائِقَ ذَاتَ بَهْجَةٍ مَا کَانَ لَکُمْ أَنْ تُنْبِتُوا شَجَرَهَا أءلَهٌ مَعَ اللَّهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ یَعْدِلُونَ

[27:60] کیست آن که آسمان ها و زمین را آفرید؟ کیست آن که از آسمان آب برایتان میفرستد، که ما با آن باغهایی سرشار از زیبایی به وجود میآوریم- شما هرگز نمیتوانید درختان آن را بسازید؟ آیا اله دیگری با خدا هست؟ واقعا که آنها مردمی هستند که منحرف شده اند.

[27:61] أمَّنْ جَعَلَ الْأَرْضَ قَرَارًا وَجَعَلَ خِلَلَهَا أَنْهَرًا وَجَعَلَ لَهَا رَوَسِىَ وَجَعَلَ بَیْنَ الْبَحْرَیْنِ حَاجِزًا أءلَهٌ مَعَ اللَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ

[27:61] کیست آن که زمین را قابل سکونت قرار داد و موجب شد که رودها در آن جاری شوند، کوه ها را در آن جای داد و میان دو آب حایلی آفرید؟ آیا اله دیگری با خدا هست؟ درواقع، اکثرشان نمیدانند.

[27:62] أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ وَیَجْعَلُکُمْ خُلَفَاءَ الْأَرْضِ أءلَهٌ مَعَ اللَّهِ قَلِیلًا مَا تَذَکَّرُونَ

[27:62] کیست آن که وقتی درماندگان او را بخوانند، آنان را رهایی میبخشد و بدبختی را برطرف میسازد و شما را وارث زمین قرار میدهد؟ آیا اله دیگری با خدا هست؟ شما به ندرت توجه میکنید.

[27:63] أَمَّنْ یَهْدِیکُمْ فِى ظُلُمَتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَنْ یُرْسِلُ الرِّیَحَ بُشْرًا بَیْنَ یَدَىْ رَحْمَتِهِأءلَهٌ مَعَ اللَّهِ تَعَلَى اللَّهُ عَمَّا یُشْرِکُونَ

[27:63] کیست آن که شما را در تاریکی های خشکی و دریا هدایت میکند؟ کیست آن که بادها را به بشارت میفرستد، تا نشانی باشد از رحمت او؟ آیا اله دیگری با خدا هست؟ بلندمرتبه ترین خداست، فراتر از آنکه شریکی داشته باشد.

ذکرنامهای انبیاء و رسولان بجای نام مبارک خدا، قلب ما را با عشق آنان لبریز میکند.  این باعث میشود که در قلب ما، جای کمی و یا هیچ جائی برای عشق به خدا باقی نماند.  خدا به هیچ انسانی دو قلب نداده است.  بنابراین، از خود گذشتگی برای خدا باید غیر قابل تقسیم باشد (33:4):

[33:4] مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَیْنِ فِى جَوْفِهِ ...

[33:4] خدا در سینه هیچ مردی دو قلب قرار نداد...

 یقینا فکرکردن در مورد مادیات این جهان مانند پول، قدرت و غیره، قلب ما را با عشق به آنها پر میکند.  فکرکردن و ذکر "علی" بجای خدا، همانطوری که شعر زیر بیان میکند، قلب ما را با عشق "علی"، بجای عشق خدا پر میکند:

دلا باید که هردم یا علی گفت   

     نه هر دم بل دمادم یا علی گفت

شعر فوق و بسیاری دیگر از این موارد که بوسیله رسانه های ایرانی ترویج میشوند، برخلاف آیه های قرآن هستند، که به ما دستور میدهند که فقط خدا را به کرات در شبانه روز بیاد آوریم:

[33:41] یَأیُّهَا الَّذِینَ ءامَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرًا کَثِیرًا

[33:41] ای کسانی که ایمان آورده اید، خدا را فراوان یاد کنید.

[33:42] وَسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَأَصِیلًا

[33:42] روز و شب  او را تجلیل نمایید.

قرآن به ما دستور میدهد که خدا را فراوان تسبیح گوییم همانطوری که هرچه در آسمانها و زمین است، خدا را تجلیل میکنند. کسی که شبانه روز و پیوسته در مورد امام علی فکر میکند و او را ذکر میکند، به نوعی او را تسبیح و تجلیل میکند. اعتقاد توحیدی بر این قرار داده شده است که شبانه روز، باید فقط خدای یگانه تسبیح و تجلیل شود.

[62:1] یُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِى السَّمَوَتِ وَمَا فِى الْأَرْضِ الْمَلِکِ الْقُدُّوسِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ

[62:1] آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است، خدا را تجلیل میکند؛ آن پادشاه، مقدس ترین، صاحب اقتدار، حکیم ترین.

[17:44] تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَوَتُ السَّبْعُ وَالْأَرْضُ وَمَنْ فِیهِنَّ وَإِنْ مِنْ شَىْءٍ إِلَّا یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَکِنْ لَا تَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ إِنَّهُ کَانَ حَلِیمًا غَفُورًا

[17:44] هفت جهان، زمین و هر که در آنهاست، او را تجلیل میکنند. چیزی نیست که شکوه و جلال او را ستایش نکند، ولی تسبیح آنها از درک شما خارج است. اوست باگذشت، آمرزنده.

[20:33] کَىْ نُسَبِّحَکَ کَثِیرًا

[20:33] باشد که مدام تو را تجلیل کنیم.

ولی مداحانی که به بت پرستی گرفتار شده اند، به تسبیح علی برخلاف خواست خود او معتقدند و عمل میکنند، همانطوری که شعر زیر بیان میکند:

تسبیح انبیاء معظم علی علی ست 

         نقش لب پیمبر خاتم علی علی ست

بت پرستان از دو مرگ رنج خواهند برد و به گناهان خود در روز قیامت اعتراف خواهند کرد. علت اصلی دو مرگ آنان این است که وقتی فقط خدا تبلیغ و ذکر میشود آنان ایمان نمی آوردند ولی وقتی دیگران در کنار خدا خوانده شوند، آنان ایمان می آورند (12-40:11).

[40:11] قَالُوا رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَیْنِ وَأَحْیَیْتَنَا اثْنَتَیْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ إِلَى خُرُوجٍ مِنْ سَبِیلٍ

[40:11]  آنها خواهند گفت: "پروردگار ما، تو دو بار ما را در مرگ نهادی و دو بار ما را زندگی بخشیدی؛ اکنون به گناهان خود اعتراف کرده ایم. آیا راه خروجی هست؟"

[40:12] ذَلِکُمْ بِأَنَّهُ إِذَا دُعِىَ اللَّهُ وَحْدَهُ کَفَرْتُمْ وَإِنْ یُشْرَکْ بِهِ تُؤْمِنُوا فَالْحُکْمُ لِلَّهِ الْعَلِىِّ الْکَبِیرِ

[40:12] این به دلیل آن است که هرگاه دعوت شدید که فقط خدا را بخوانید، ایمان نیاوردید، ولی هنگامیکه دیگران در کنار او ذکر شدند، ایمان آوردید. بنابراین حکم خدا صادر شده است؛ او بلندمرتبه ترین است، بزرگ.

ای مردم آیا تا کنون برای خدا اشک محبت ریخته اید؟ اشکی که نشان دهنده عشق شما به خدای متعال باشد؟ اگر جواب شما منفی است، آیا تا کنون اشک محبت برای غیر خدا ریخته اید؟ اگر جواب شما مثبت باشد، پس بدانید که ایمان در قلبهای شما رسوخ نکرده است.  زیرا آنانی که ایمان دارند، نهایت محبتشان را فقط به خدای متعال معطوف میدارند.

[2:165] وَمِنْ النَّاسِ مَنْ یَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أندَادًا یُحِبُّونَهُمْ کَحُبِّ اللَّهِ وَالَّذِینَ ءامَنُوا أشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ وَلَوْ یَرَى الَّذِینَ ظَلَمُوا إذْ یَرَوْنَ الْعَذَابَ أنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِیعًا وَأنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعَذَابِ

[2:165]  با این حال، برخی از مردم معبودانی را همتای خدا قرار میدهند و به آنها چنان عشق میورزند که گویی خدا هستند. کسانی که ایمان دارند بیش از هر کس، به خدا عشق میورزند. اگر فقط ستمکاران میتوانستند خود را هنگام روبرو شدن با عذاب ببینند، آنگاه متوجه میشدند که تمام قدرتها فقط متعلق به خداست و عذاب خدا هیبت انگیز است.

تجربه نشان داده است که کسانی که به پیشوایان خویش، بیش از خدا عشق میورزند، حتی از آنان هم تبعیت نمیکنند. آنانی که بغیر از قرآن به کتابهای دیگر، برای توجیه توسل خویش به امامان روی می آورند، حتی به متون نوشته شده در کتابهای خود نیز ایمان ندارند.  به طور مثال به یکی از راز و نیازهای امام سجاد در صحیفه سجادیه توجه کنید، تا که متوجه شوید، امامان به شدت مخالف خواندن و وسیله قراردادن غیر خدا بوده اند.

سَدَّ خَلَّتِهِ مِنْ عِنْدِکَ، وَرامَ صَرْفَ الْفَقْرِ عَنْ نَفْسِهِ بِکَ، فَقَدْ 
هر کس رفع نیاز خود را از جانب تو بخواهد، و برگرداندن فقر را از خویشتن به وسیله تو طلب کند، حقّاً طَلَبَ حاجَتَهُ فى مَظآنِّها، وَ اَتى‏ طَلِبَتَهُ مِنْ وَجْهِها. وَ مَنْ تَوَجَّهَ 
که حاجتش را در جایگاه اصلى خود خواسته، و به دنبال مطلبش از راه صحیح برآمده، و هر که 
بِحاجَتِهِ اِلى‏ اَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ، اَوْ جَعَلَهُ سَبَبَ نُجْحِها 
در نیاز خود به یکى از آفریدگان تو رو کند، یا او را بجاى تو وسیله برآمدن حاجت 
دُونَکَ، فَقَدْ تَعَرَّضَ لِلْحِرْمانِ، وَاسْتَحَقَّ مِنْ عِنْدِکَ فَوْتَ 
قرار دهد، بى‏شک خود را در معرض نومیدى آورده، و از جانب تو سزاوار محرومیت

مردم ایران باید به تجلیل و تسبیح و بزرگ جلوه دادن انسانها خاتمه دهند. ای مردم به شرکی که بدان عمل میکنید خاتمه دهید.  ما از شما میخواهیم که به سوی خدای متعال برگردید، برای خیر و صلاح خودتان، باید این کار را انجام دهید.  به سوی خدا برگردید، آن یکتایی که شما را آفرید و به سوی او باز خواهید گشت. اگر به این توصیه عمل نکنید، با عذاب الهی در این دنیا و در آخرت مواجه خواهید شد. توصیه صادقانه ما را جدی بگیرید.