استقامت در راه خدا

از شیطان رانده شده به خدا پناه می برم

بنام خدا بخشنده مهربان

 سوره فصلت آیه ۳۰

إِنَّ الَّذینَ قالوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ استَقاموا تَتَنَزَّلُ عَلَیهِمُ المَلائِکَةُ أَلّا تَخافوا وَلا تَحزَنوا وَأَبشِروا بِالجَنَّةِ الَّتی کُنتُم توعَدونَ﴿۳۰﴾

به یقین کسانی که گفتند: «پروردگار ما خدای یگانه است!» سپس در این راه استقامت کردند، فرشتگان بر آنان نازل می‌شوند که: «نترسید و غمگین مباشید، و بشارت باد بر شما به آن بهشتی که به شما وعده داده شده است!

هر فردی در طول زندگیش باید موقعیت و جبهه خودش را در مورد خدا مشخص کند. کسانی که خدا را بدون هزینه میخواهند، وارد بهشت نخواهند شد و مثل این است که خدا را نخواسته باشند. آدمی باید با جان و مال و موقعیت و مقام خودش و حتی خاطران نوستالژیک  در راه خدا تلاش و کوشش کند و در عقیده خداپرستی پایدار و استقامت کند. شما نمی توانید از یک طرف ادعای خداپرستی کنید و از طرف دیگر نسبت به تعدادی از هموطنان خویش که پیامبر و امامان را در حد خدا بالا میبرند، بی تفاوت باشید. ابراهیم نمونه کامل یک فرد یکتاپرست بود که خانواده و پدر خویش را بخاطر خدا ترک کرد. خاطرات نوستالژیک مهمترین عامل عدم ترک سنتهای مخالف با خداپرستی است. کسانی هستند که میگویند ما  میدانیم که نباید کسی را با خدا خواند و نباید برای غیر خدا نذر کرد ولی ما از بچگی اینجوری بزرگ شده ایم و با این فرهنگ انس گرفته ایم و خاطرات نوستالژیک مان را نمی توانیم فراموش کنیم. باید بدانیم که بهشت براحتی بدست نمی آید. آدمی باید با تمام چیزهایی که دارد در راه خدا تلاش و کوشش کند. آدمی باید چیزهایی را از دست دهد تا بتواند چیزهایی را بدست آورد. این آزمایش دنیاست که اینجوری طراحی شده است. اینکه نزدیکان شما خداپرستی را با شرک مخلوط کرده اند و شما بخاطر تعصب نسبت به سنتهای فرهنگی، نصیحتشان نکنید، به معنای عدم تعیین تکلیف نفس خویش نسبت به خداست و بهشتی در کار نخواهد بود. قبل از اینکه دیر شود ، موقعیت خود را نسبت به خدا مشخص کنید و نسبت به آن استقامت کنید حتی اگر به ضررتان تمام شود. البته این جور ضررها، در اصل ضرر نیست، بلکه سود است به نسبت چندین برابر که از طرف خدای عالمیان دریافت خواهید کرد.